Zomervakantie 2017: Kroatië

Vrijdag 14 juli

Op ons gemak maken we tussen de buien door camper en huis klaar voor de vakantie. We gaan eerst naar Preston Palace om het 40jarig huwelijk van opa en oma te vieren, daarna vertrekken alle mannen op weg naar Passau en moet mama nog een weekje buffelen op kantoor. Volgende week zaterdag komen we weer bij elkaar in Passau en dan gaan we 3 weken met z’n allen op pad.

Om 4 uur rijden we naar Prins Transport om te wegen. We hebben helaas flink overgewicht, 3740 kg ipv 3500. Ondanks het uiterst zorgvuldige inpakken en schrappen van alles dat niet echt noodzakelijk is voor een leuke vakantie.

We vertrekken desondanks en rijden naar Oudewater. Daar ligt vlak naast de IJssel een kleine camperplaats. Mooie locatie en eindelijk wordt het ook nog mooi weer. We eten een restje groente van gisteren bij de camper en wandelen daarna naar het dorpje voor een bakje patat. Onderweg komen we langs 3 pruimenbomen met rijke oogst. Mmm.. .. op de terugweg na nog een ijsje in het centrum nemen we een paar bakjes pruimen mee.

We slapen heerlijk rustig op de gratis camperplaats, ondanks dat de provinciale weg er vlak langs loopt. Maar ja, in de camper slapen wij altijd heerlijk.

Zaterdag 15 juli

Na een buitenontbijtje in de zon rijden we richting het oosten. We hebben nog niet echt een plan voor de dag. Onderweg bedenken we ineens dat het wel leuk is om naar het openluchtmuseum in Arnhem te gaan. Toevallig hebben we onze museumkaarten bij ons.

Als we er net zijn worden we gebeld dat oma een ongelukje heeft gehad en haar enkel heeft gebroken. Alle plannen vallen acuut in het water. Preston Palace wordt geannuleerd tot groot verdriet van de kinderen.

We kunnen nog niet bij haar langs dus gaan toch maar het museum in. En dat is een grote aanrader. Het is heel groot en uitgestrekt. Gelukkig rijdt er een ouderwetse tram rond.

In de Indische achtertuin krijgen we een lekker blad met nasi. Er is een tentoonstelling over voetbalhelden, oude huisjes, een erg met ouderwetse spelletjes, een speeltuin, doolhof, fabrieken… Thomas mag zelf een touw maken, we kopen snoep in een ouderwets snoepwinkeltje, fietsen op een velocipide… het kan niet op. Het is echt heel leuk en interessant allemaal.

Aan het eind van de dag rijden we naar Deventer, maar we mogen nog niet op bezoek bij oma. We koken en eten in een woonwijk en gaan daarna alsnog op bezoek.

Het wordt wel laat zo. Om half 10 komen we aan op camping De kleine Lippe iets boven Deventer. Gelukkig worden we nog heel vriendelijk ontvangen. De kinderen gaan snel even douchen en gelijk naar bed.

Wij zitten nog een hele tijd buiten. Het is zwaar bewolkt maar niet koud en wel droog. Pas om 11 uur gaat het wat spetteren en verkassen wij naar binnen.

Zondag 16 juli

We slapen uit omdat het zo laat was gisteren. Het is nog steeds zwaar bewolkt en af en toe miezert het.

Na het ontbijt gaan de jongens naar de speeltuin naast de camper. Wij wassen af en maken een praatje met de spraakzame vriendelijke campingeigenaar.

Tegen de middag rijden we op zijn advies naar Luttenberg waar een historisch festival aan de gang is.

Het blijkt een soort show van klassieke auto’s en tractoren te zijn. Het leukste is de trekkerdans, waarbij 8 tractoren een soort dans uitvoeren. Erg knap gedaan. De jongens vinden ook het racen met bestuurbare auto’s op benzine erg leuk.

Hierna rijden we naar Vroomshoop voor de middagsamenkomst. Leuk om hier weer eens te zijn.

’s Avonds is er bezoekuur in het ziekenhuis van Deventer waar oma weer wat beter aanspreekbaar is. Omdat het dan toch alweer vrij laat is rijden we in een kwartiertje door naar Bathmen. Bij sporthal De Uutvlog kun je gratis overnachten met de camper. Een mooie plek in het bos. De jongens kunnen nog even voetballen op de parkeerplaats en Daniel vindt weer allerlei paddenstoelen. Groeizaam weer de laatste tijd met al die regen. We zijn de enigen maar het gaat al weer snel regenen en het is heel rustig hier. Geen hangjeugd te zien gelukkig. Sinds ons avontuur in Brunssum vorig jaar zijn we wel iets huiverig voor dit soort plekken.

Maandag 17 juli

Na een rustige nacht worden we wakker met prachtig weer. We rijden 12 km naar de Holterberg waar we lekker rustig buiten ontbijten. Daarna maken we een leuke educatieve wandeling door het bos van Daantje Das. Allemaal spannende opdrachtjes en spelletjes onderweg.

En dan is het moment van afscheid nemen aangebroken. De mannen gaan verder op vakantie en mama gaat terug naar huis. Oma was toevallig in de buurt en bij de oprit van de snelweg ontmoeten we elkaar voor de overstap.

De camper rijdt oostwaarts en de Fiat Qubo westwaarts. Helaas, niet iedereen heeft 6 weken zomervakantie.

De mannen rijden in een aantal rustige etappes richting Passau. Ik werk de week uit en stap zaterdag op de trein naar Passau. Dat is nog wel een gedoe. De avond tevoren ontdek ik dat de trein naar Utrecht niet rijdt. De NS zet wel bussen in maar die doen er zo lang over dat ik veel vroeger weg moet. Zo vroeg dat er uit ons eigen dorp nog geen bus gaat naar het station.

Na lang bellen kan mijn ticket omgeboekt worden naar een latere trein. Die heeft helaas wel slechtere verbindingen, waardoor de reis veel langer duurt.

Met een overstap van een uur in Amsterdam (koffie aan het IJ) en 2 uur in Frankfurt  (picknick aan de Main) kom ik eindelijk om half 9 's avonds helemaal verreisd aan in Passau.

Een vrolijk weerzien met alle mannen, heerlijk om ze na bijna een week weer te zien!

We overnachten aan de Donau op een leuke gratis camperplek. Het is heel laat voordat iedereen eindelijk slaapt. Nu is de vakantie ook voor mij echt begonnen!

Zondag 23 juli

We slapen lang uit na de late avond en ontbijten buiten in de zon.

Daarna gaan we binnendoor Oostenrijk in. Eerst door heuvelachtig gebied met bossen langs de Donau. Op een gegeven moment verlaten we de rivier en dan rijden we al snel door vlak landschap. In de verte zien we de echte bergen al opdoemen.

Al snel rijden we ertussen. Het is mooi zonnig weer en heerlijk om weer in de bergen te zijn. Dat hebben we vorig jaar in West Frankrijk wel gemist.

Na een paar uur zijn de kinderen het wel zat. We pakken een stukje snelweg om wat meer vaart erin te krijgen. Wel eng, we hebben wat overgewicht en in Oostenrijk controleren ze daar schijnbaar streng op.

Maar het gaat goed. Bij Liezen komen we in de file en gaan we er gauw af. Gelijk even goedkoop tanken voor 1 euro per liter. En een broodje eten op een parkeerplaats.

Zelf vinden we het ook jammer van het mooie weer. Iets verderop zou in Gaishorn am See een camperplaats moeten zijn. Die is er inderdaad en het is een prachtige. Hij ligt bij een zwemmeertje, met een mooie speeltuin, een Kneippweg (blotevoetenpad), hele fijne gratis douches. En het is heel rustig.

We zoeken een mooi plekje aan de rand en brengen de rest van de middag door in en om het meer. Het water is erg koud maar het verfrist wel lekker. Het blote voetenpad zorgt voor veel lol en de jongens vermaken zich prima in de speeltuin.

Na het douchen gaan we naar het dorpje om te eten. We eten heerlijk echt Oostenrijks in een dorpsrestaurantje. Als we klaar zijn is het donker van de wolken en must, regent het flink en het onweert ook nog. Gelukkig hadden we die bui letterlijk al zien hangen en jassen en paraplu’s meegenomen.

Nat maar veilig komen we even later thuis en dan kan het hele spul gelijk naar bed. Alweer laat, maar ja, het is vakantie.

Maandag 24 juli

We staan voor ons doen ontzettend vroeg op, zodat we na een uitgebreid ontbijt en het legen van alle tanks al voor 9 uur in de stromende regen wegrijden. We hebben nog niet betaald, omdat we de beheerder gisteren niet gezien hebben en laten maar geld achter in een envelopje in de brievenbus.

Vlot rijden we over de snelweg tot voorbij Graz. Onderweg blijkt dat de ducttape waarmee het raampje vastzit dat eerder deze week kapot is gegaan niet goed meer zit. Liggend in alkoof hou ik het raampje vast tot we het op een parkeerplaats onder het dak van een tankstation beter kunnen plakken. De hele weg blijft het af en toe losraken.

Bij Leibnitz, vlak voor de grens doen we boodschappen en gooien we de tank nog even goedkoop vol. Vanwege het overgewicht rijden we tot in Slovenië binnendoor verder. Gelukkig zijn we nergens in het strenge Oostenrijk gewogen.

Pas ver in Kroatië wordt het droog. En dan is het gelijk ook weer bloedheet. Het is wel zwaar bewolkt en we besluiten om deze dag in 1x door de zure appel te bijten en door te rijden tot Zadar.

Tegen 5 uur vinden we een camping die niet in de boekjes staat bij Seline, vlak voor Starigrad. We krijgen een plekje op de eerste rij, bijna op het strand. De camping (Jaz) is prut verder maar de locatie geweldig. En we betalen maar 25 euro per nacht!

Tijdens het koken nemen de jongens een frisse duik. En na het eten wandelen we het kustpaadje wat verder af. Daar vinden we nog een heel mooi fijn kiezelstrand, met een basketbalveld, speeltuin, fitnessparcours. Alles perfect en nieuw aangelegd. Achter de camping ligt het mooie Nationaal Park Packlenica.

Tijdens de wandeling trekt het snel dicht en terug bij de camper barst er al snel een enorm noodweer los. De lucht is pikdonker, het flitst aan alle kanten, het stort uit de hemel en de donder rolt aan een stuk door. Heel spectaculair, maar hopelijk eenmalig. Hiervoor hebben we natuurlijk geen 1500 km gereisd.

Dinsdag 25 juli

Met prachtig weer staan we alweer vroeg op. Daniel loopt een rondje hard en dan ontbijten we buiten.

De dag brengen we door op het strandje voor de deur. Zwemmen, snorkelen, vissen en picknicken.

Het is een ideaal kinderstrand, met kiezels, heel langzaam aflopend, nauwelijks stroming of golfslag en het water heeft een lekkere temperatuur.

Snorkelen is hier niet zo spannend. Het water is schoon maar wel iets troebel door de zanderige ondergrond en de vele bootjes die in en uitvaren in de baai. Er zwemmen ook niet zoveel vissen.

Aan het eind van de dag wandelen we een warme 1,5 km naar Starigrad. Hier zijn wat supermarktjes en restaurantjes en we doen boodschappen bij een Tommy. Tja als je moet kiezen tussen die en een Konzum is de keus wat onze Tommy betreft snel gemaakt natuurlijk!

'S avonds eten we boontjes met rijst en sate, ons befaamde vakantiegerecht. Als de wind gaat liggen worden we lekgeprikt, hoewel we nooit een mug zien of horen. Vooral Jonathan is de klos. Onze lekkere zoete oliebol smaakt blijkbaar heerlijk.

Woensdag 26 juli

Alweer een relaxed dagje. Daniel vangt met zijn harpoen een flinke harder. Die gaat binnenkort op de bbq!

De jongens vinden een paar rotsen waar ze vanaf kunnen springen. De zee biedt hier verder niet veel actie in de vorm van golven dus dit is wel leuk voor ze.

We doen verder vrij weinig. Lekker luieren….

S avonds gaan we eten bij restaurant Markos in Seline, het dorpje ten zuiden van ons. Kwartiertje lopen ongeveer en we eten hier verrukkelijke pizza aan het water. Met een ijsje in de hand wandelen we terug.

Ik heb Thomas beloofd om de ruïne verderop nog te gaan bekijken dus wandelen we nog even door richting Starigrad over het zeepad. Hier staat een oude ruïne van een soort uitkijktoren of burcht. Een leuk wandelingetje nog zo voor het slapengaan nu het wat koeler wordt. En daar slapen de jongens goed op!

Donderdag 27 juli

We vertrekken al vroeg voor het ontbijt richting Zadar. Het idee is om in de oude stad ergens een uitgebreid ontbijt te scoren.

Zadar is toch wel een eindje rijden nog en het is al bijna 10 uur als we de stad in wandelen. Je kunt hier heel praktisch parkeren op een grote boulevard die om het eeuwenoude ommuurde stadscentrum is aangelegd. Heel handig! Je wandelt dan zo de stadspoorten door.

Maar nergens vinden we een ontbijtrestaurant. Uiteindelijk halen we dan maar gewoon broodjes bij een bakker met een kop koffie. Ook lekker.

 Zadar zelf is mooi en oud. Heel netjes gebouwd, met keurige rechte smalle straatjes en pleinen en gladde oude vloeren. Net alsof het pasgeleden zo is aangelegd voor de toeristen bijna.

Er is ook een mooie kleurrijke (permanente?) markt. Hier kopen we vast wat groente en fruit.

De jongens zeuren ons gek om nieuwe voetbalshirts maar die krengen zijn nog wel aardig duur. Voor 3 stuks moeten we zomaar 380 kuna op tafel leggen, toch ca 50 euro. En wij vinden die shirts nog lelukk ook (net ouderwetse tafelkleedjes, zulke geblokte). Dus niet…

Na het sightseeing rijden we de kustweg verder af richting Sibenik. Weken later herinneren we ons ineens dat we heel het zee-orgel vergeten zijn in Zadar. En dat is juist een van de leukste attracties blijkbaar. Dom dom dom. Nu moeten we nog een keer terug (wat een ramp, haha).

We doen nog flink inkopen bij een grote Lidl, er zitten hier rondom Zadar gigantische supermarkten.

Het is wel even zoeken naar een camping met een plekje maar uiteindelijk belanden we alweer op een prachtlocatie. Net buiten Pakostane, op Kamp Korina. We staan hier tweede rij met ruim zeezicht op een prachtig blauwe zee. Klein strandje van kiezels, schitterend splinternieuw sanitair, gratis goede wifi. De camping kost voor ons E 37,50 per nacht. Niet goedkoop maar gezien de locatie heel netjes. Het enige dat hier nog een beetje ontbreekt is begroeiing omdat de camping nog vrij nieuw is. Weinig schaduw dus maar gelukkig waait het behoorlijk.

De eigenaresse is ook nog heel vriendelijk, wat niet echt standaard is in Kroatië. Vaak zijn de mensen hier best stug en komen ze nogal nors over. Maar zij maakt vrolijk een praatje en is erg gastvrij.

De zee is heerlijk. Lekker van temperatuur, flinke golfslag wat de jongens erg leuk vonden en er staan gratis strandstoelen van de camping ter beschikking. Het bevalt ons hier direct erg goed.

'S avonds gaan we bbqen maar dat blijkt al gauw niet te mogen op straffe van maar liefst 5000 euro boete! Er zijn hier pas grote bosbranden geweest dus men is nu erg voorzichtig. We maken gelijk de bbq uit en bakken de kip dan maar verder in de pan. Ook lekker.

'S avonds laat komt er nog een grote Franse camper aan en die rijdt heel lomp met zijn fietsendrager een dikke deuk in de camper van onze Sloveense achterburen. Gelijk enorme ruzie, politie erbij en dreigementen. Gelukkig sluiten ze later nog wel enigszins vrede. Dan kan iedereen toch nog rustig slapen onder een rijke sterrenhemel .

Vrijdag 28 juli

Een relaxdagje aan het strand staat gepland. We willen hier voorlopig wel blijven. Het is hier heel mooi en lekker rustig s nachts.

Helaas vallen onze plannen al vroeg in het water door een overlijdensbericht. Daniel zal hierdoor terug moeten naar Nederland.

De snelste route is via het vliegveld van Split, hier ruim 100 km vandaan.

We boeken direct een vlucht maar weten nog niet goed hoe we het verder zullen doen. Ik wil eigenlijk het liefst hier blijven, maar het is waarschijnlijk praktischer om met de hele camper die kant op te gaan.

We hoeven nog niet direct te vertrekken dus we kunnen er nog even over nadenken. Na de koffie voor de schrik wandelen we over het strand naar het dorpje  Pakostane. Het is echt vlakbij. Een leuk toeristisch dorpje met souvenirwinkels, veel restaurantjes en excursiekraampjes. We informeren naar de mogelijkheden om een boot te huren. Dat kan hier mooi, omdat hier heel veel eilandjes voor de kust liggen. Het schijnt een prachtig vaargebied zijn.

Met een ijsje in de hand slenteren we terug en dan is het de hoogste tijd voor een frisse duik. Tot enorm plezier van de kinderen huren we voor 40 kuna een uur een waterfiets mét glijbaan. Dikke pret natuurlijk! Vooral Jonathan vroeg daar al dagen om sinds hij er voor het eerst ergens een zag liggen. Ze vinden het geweldig!

Daarna blijven we op het strand om de rest van de middag te zwemmen, snorkelen en zonnebaden.

Na een frisse douche wandelen we weer naar het dorpje. Eerst reserveren we een bootje voor zondag, daarna gaan we lekker eten in restaurant Laterna aan de haven. De pizza’s van de kinderen zijn hier zo groot dat we in totaal nog een hele overhouden die we in een doos mee mogen nemen. Maar van de mixed grill die Daniel en ik delen blijft geen kruimel liggen.

Bij thuiskomst willen de jongens eens in de nieuwe blauwe pop-up tent slapen. Dat mag wel, maar het blijft wel lang bal daarbinnen.

Ik zoek intussen naar de mogelijkheden voor een taxi naar het vliegveld of campings daar in de buurt. Maar beiden vallen niet mee. De taxi is erg duur en campings zijn er niet veel volgens internet. En wat er zit is vol. Morgen nog maar eens zoeken.. wat zijn we nu blij met de goede WiFi hier!

Zaterdag 29 juli

En weer een relaxdagje. Na het ontbijt draai ik een was en doe nog een flinke handwas  omdat lang niet alles erin past. De was doen is hier wel lastig omdat de eigenaresse de deur van het washok moet openen maar ze is er maar 2x per dag.

Tijdens de was doen we een potje Kolonisten van Catan met z’n allen. Altijd leuk.

Als de was eindelijk hangt zijn we zelf wel toe aan een was en duiken we de zee in. De rest van de middag zijn we op het strand en in de zee te vinden.  Het water is verrukkelijk warm en helder en er zijn lekkere golven. Het is heel warm dus je moet in het water of de schaduw blijven.

Aan het eind van de middag wandelen we naar het dorpje om een sladoled oftewel ijsje te halen. De jongens eten een flink ijs terwijl wij met een biertje op een terrasje uitpuffen van de inspanning. Zo aan het eind van de middag is het echt heel warm.

Eenmaal weer thuis blijkt dat het gehakt voor de macaroni de warmte niet overleefd heeft. De koelkast kan met deze temperatuur niet genoeg koelen. Dat was al te merken aan het drinken maar het vlees heeft het dus ook niet overleefd.  

Wat balen zeg, nu moeten we weer uit eten. Deze keer gaan we naar het restaurant van de buren camping Nordsee. Heel toepasselijk die naam maar niet heus. We zitten pal aan het strand met ook nog uitzicht op onze eigen camper. Wat een lekker plekje hier.

Na het eten maken we nog een praatje met onze Oostenrijkse buren die een zelfde soort Carthago camper hebben als mijn ouders. Van hen horen we dat Oostenrijk inderdaad toch erg strenge op gewicht. Via de Brennerpas komen we de minste meetpunten tegen vertellen zij.

Het blijft nog lang warm en de hemel is helder. We zien vanuit onze luie stoel vallende sterren over ons heen schieten. Heerlijk hoor vakantie.

Zondag 30 juli

Vandaag is de grote dag. De wekker gaat al om half 8 en om half 9 zijn we in het dorp waar we een bootje gehuurd hebben.

Het is een mooi bootje van 5 meter lang met een kajuitje en een fijn zonnedak.

We varen de haven uit in de richting van het grootste eiland hier voor de kust. Daarachter worden soms dolfijnen gezien.

En inderdaad zien we al vrij snel een groepje van 3 dolfijnen zwemmen. Supergaaf!

Het is een beetje bewolkte dag maar nog steeds warm dus we ankeren op diverse plekken om te zwemmen en te vissen. Daniel vangt met zijn harpoen 2 vissen. De kinderen doen niets liever dan van de boot springen in het heldere water. Ook Jonathan is niet te stoppen en maakt zelfs als eerste een salto.

Het is weer een heerlijke dag. In de middag meten we aan in Vrgada, een dorpje op het gelijknamige eiland dat min of meer tegenover de camping ligt. Hier drinken we wat kouds en de jongens krijgen een ijsje.

Als we daarna nog even stoppen om te zwemmen zien we weer dolfijnen. Ik was zelf net aan het snorkelen en vroeg me eigenlujk net af hoe het zou zijn om een dolfijn te zien door je duikbril toen ik werd geroepen. Ze waren nog wel 50 meter weg maar toch…. Spannend!

De jongens surfen om de beurt op hun knieeen op een plankje mee achter de boot. Met 15pk krijgen we best een flinke vaart. Dikke lol natuurlijk.

Om 6 uur moeten we de boot helaas weer inleveren. We zijn net op tijd terug en gaan gelijk wat eten in het dorp. Weer zijn de pizza’s te groot dus morgen hebben we weer koude pizza als lunch. Helemaal niet erg natuurlijk! Deze etentjes kosten ons meestal 300 tot 350 kuna, met 5 hoofdgerechten  (ze kennen hier bijna nergens kindermenu) en 5 drankjes. Dat is ongeveer 50 euro. Het is hier wat duurder dan 2 jaar geleden op Cres maar nog niet zo duur als NL. En de porties zijn zeker niet zuinig!

De jongens zijn ‘kapotmoe' zoals ze zelf zeggen en zonder veel protest liggen ze er op tijd in, tussen 8 en half 9. Zelf zijn we ook moe. Maar wel weer een geweldige ervaring rijker.

Maandag 31 juli

Ja ook op vakantie bestaan ze blijkbaar…. Zo’n echte maandag. Waarop alles verkeerd loopt.

Bij het opstaan is het al niet zo’n leuk idee dat we Kamp Korina moeten verlaten. Bij Camping Seget hebben we nog steeds geen bevestiging van de zekerheid van een plekje. We hebben ze al 5 x gebeld en elke keer moeten we morgen of over een uur maar terugbellen. Op hoop van zege rijden we toch maar die kant op. Morgen vliegt Daniel even terug naar NL vanaf Split. Een taxiretourtje kost bijna evenveel als het vliegretour. Een auto huren kost net zoveel en zelf 2x heen en weer rijden is ook geen optie. Het is ongeveer 1,5 uur rijden. Dus verkassen we richting Split.

Het is wel een prachtige route. In het begon heel even spannend omdat we per ongeluk een onverharde weg nemen, maar gelukkig komt de camper heelhuids over de kiezels.

Het is ongelofelijk heet, bij stilstand loopt de binnentemperatuur op tot 45 graden. Zonder airco, met zoveel mogelijk ramen open is het rijdend net te doen.

Intussen zit ik onderweg constant te appen met kantoor waar iets fout dreigt te lopen.

Na de boodschappen pauzeren we onderweg aan een prachtig strandje in een blauwe baai. Schitterend hier, deze route tussen Sibenik en Primosten.

Bij Trogir missen we in eerste instantie de afrit naar Seget. We zien op de kaart nog een campingtekentje vlakbij het vliegveld in Kastel Stari. Na lang zoeken vinden we de oude onooglijke camping wel maar hij is vol. Toch maar terug naar Seget dan. Daniel wil dwars door Trogir maar dat blijkt een slecht idee. Een grote file hier. Toch maar terug naar de grote weg ook al is dat ver om. Rijdend is het qua temperatuur in elk geval beter vol te houden.

Op Seget hebben ze nog precies 1 plekje. Zonder schaduw in de blakerende  zon maar wel een beetje zeezicht. Het is een volle drukke camping. Wel pal aan zee dus dat is fijn. Het sanitair is ook mooi en er is gratis wifi. Nou ja, gratis…. De camping kost 50 euro per nacht dus dan mag het ook wel.

We installeren ons, het is wat krap omdat de buren 1,5 meter van onze toch al krappe plek inpikken. En dan is het hoog tijd voor een frisse duik. We zijn allemaal narrig van de warmte en het gerij en gezoek.

 Het strandje is smal maar met fijne kiezels en palmbomen, de zee is heel blauw maar wel wat troebel doordat er hier ook veel golfslag is. Het water is niet koud, je kunt hier lang zwemmen voordat het te koud wordt.

We koken zelf en na het eten mogen de jongens nog even zwemmen. Daarna wandelen we nog even naar het haventje van Seget Donji naast de camping. Hier zitten wat restaurantjes. Verder is hier niet veel te doen. Gelukkig zit er een supermarktje op de camping zelf.

Na het wandelen en een ijsje is het hoog tijd om naar bed te gaan. Het is alweer heel laat en nog steeds veel te warm eigenlijk. En komende dagen wordt het nog heter.. .. zucht.. .

Dinsdag 1 augustus

We doen rustig aan. Op de camping zit een complete buurtsuper dus we kunnen lekker alles halen wat we nodig hebben.

Onze Franse buren vertrekken en na overleg met de receptie mogen we hun plekje hebben. Dat is iets groter en er staat een boompje dat wat schaduw biedt. Heel fijn.

We huren ook een koelkluisje omdat de koelkast van de camper absoluut niet bestand is tegen deze temperaturen. In zo’n kluisje is het ijskoud dus drinken en vleeswaren blijven er heel goed koud.

We zwemmen nog een tijdje en lunchen in de schaduw. En dan moet Daniel naar Nederland. Hij neemt een taxi naar het vliegveld en wij vluchten gelijk terug naar zee. Alleen in het water of de airco is het uit te houden.

De rest van de middag blijven we zwemmen. Om 4 uur komt het Transaviatoestel van Daniel overvliegen en we zwaaien hem na.

's Avonds gaan we uit eten op de camping. Simpel maar niet duur dus prima voor ons. Ik probeer de kinderen op tijd in bed te krijgen maar het is zo warm dat het lastig voor ze is om te gaan slapen. Zelfs met alles open blijft het binnen heet en benauwd.

Woensdag 2 augustus

We zijn al vroeg wakker en staan ook al vlot op. Ontbijtje in de schaduw gelukkig en dan nog even een was draaien. Die droogt hier wel lekker snel

Tot half 1 blijven we daarna zwemmen. Daarna gaan we terug naar de camper om te eten en een tijdje uit de zon te blijven. Het is echt kiezen uit twee kwaden. Ofwel in de zon maar ook koeler in de zee. Ofwel in de schaduw maar smelten van de hitte. Het is buiten 42 graden en binnen 40 volgens de sensor van de camper. Vreselijk. We voelen ons allemaal beroerd.

Om 3 uur kiezen we eieren voor ons geld en duiken we het water weer in. Dik ingesmeerd, maar verbranden is bijna niet te voorkomen.

Eind van de middag gaan we douchen en dan pakken we de taxiboot naar Trogir. Een leuk ritje over het water naar de oude stad. We stappen midden op de boulevard uit en zien direct Daniels terugvlucht overkomen. Mooi, die is dus op tijd.

Jonathan spot een speeltuin en daar leven ze zich even uit. Via de boulevard wandelen we naar het busstation maar daar blijkt dat het nog wel even kan duren. Er is een groot ongeluk gebeurd onderweg dus de bussen hebben veel vertraging. Samen met de jongens struin ik door het doolhof van smalle straatjes van Trogir om de tijd te doden. Het is een mooi eeuwenoud stadje met een prachtig centrum. En stampvol toeristen. Je kunt er over de hoofden lopen.

Uiteindelijk belt Daniel dat hij bij de kerk is omdat hij een lift heeft gekregen. We vinden elkaar snel ondanks de drukte en het is heerlijk om weer compleet te zijn!

Hoewel het al heel laat is gaan we nog uit eten aan de boulevard. Peperduur zijn de restaurants hier en ook weer propvol. Maar ja, we moeten wel vieren dat we weer verder kunnen met onze vakantie natuurlijk. Tijdens het eten valt Jonathan aan tafel in slaap. Zelfs voor een ijsje wordt hij niet wakker. De andere jongens zijn ook kapot. Om 11 uur zitten we in de taxiboot terug en niemand vindt het erg om naar bed te gaan.

Wij zitten nog wel heel lang samen buiten omdat het nog zo warm is en omdat we veel bij te praten hebben. Even overwegen we om buiten te gaan slapen maar dat is toch wel onhandig. We hebben ook geen echt geschikt luchtbed.

Uiteindelijk slapen we dus toch binnen in ons zweterige warme bed. Als we naar bed gaan is het al na twaalven en nog steeds ruim 30 graden. Pas vroeg in de ochtend zal het wat afkoelen naar 26 graden volgens weeronline. Pfff….

Donderdag 3 augustus

We zijn al vroeg wakker nadat Jonathan uit bed gevallen is die hebben we gisteravond gemakshalve bij Thomas in het middenbed gelegd omdat de alkoof te benauwd was. Maar dat is blijkbaar toch wat krap.

Voordeel is dat we ook vroeg opstaan en klaar zijn. Na het inpakken gaan we nog even lekker zwemmen en douchen en dan zijn we nog steeds om kwart voor 11 op pad.

We rijden richting het noorden en besluiten onderweg dat we nog wel een paar dagen naar het eiland Pag kunnen. Dat ligt iets ten noorden van Zadar. Vanuit het zuiden kun je er heel handig met een brug komen. Het is een bizar landschap. Het zuiden is volledig kaal en droog en lijkt wel een steenwoestijn. Er wordt ook zout gewonnen.

In Pag doen we boodschappen en dan rijden we verder door. Richting het noorden wordt het groener en mooier. We rijden een paar grote campings voorbij.. de jongens zouden dat wel willen maar het is toch veel te heet voor ze om naar animatie of speeltuin te gaan. En wij vinden die campings vreselijk.

Uiteindelijk zien we iets voorbij Novalja een bord richting een onbekende camping, Kamp Navis. Het blijkt een splinternieuwe camping te zijn, net 4 weken open en nog niet zo bekend. We vinden een plekje op de tweede rij met prachtig zeezicht. Heel handig hebben ze hier op veel plaatsen een soort houten pergolas neergezet voor schaduw want er is weinig begroeiing. Op het strand staan mooie vaste hout/rieten parasols. Samen met de turquoise zee, blauwe lucht en witte kiezels geeft dit een idyllisch en uitermate tropische uitstraling.

We installeren ons en lunchen wat aan de late kant. Dan is het de hoogste tijd voor een duik. De zee is lekker warm en zeer helder hier. Je kunt hier ook prachtig snorkelen. Er is van alles te zien. Vissen, zee egels,  heremietkreeften, een zeester, zelfs een zeepaardje. Er is nauwelijks golfslag en het is heel rustig. Echt genieten hier!

Het avondeten is een wat onsamenhangend geheel van knakworst, boontjes, maïs, brood en gebakken ei. We hadden stiekem gehoopt dat we op de camping iets konden afhalen maar hier is niets.

Gelukkig bieden onze Nederlandse buren aan om wat boodschappen mee te nemen want hier zijn zelfs geen broodjes voor het ontbijt te koop. Fijn, zulke behulpzame mensen.

Deze nacht willen we wel echt buiten gaan slapen. Het is nog net zo warm als gisteren en het lijkt ons wel spannend.

Vrijdag 4 augustus

Uiteindelijk hebben we toch maar binnen geslapen. Het was wel heel warm.

Nog voor het ontbijt nemen we de eerste duik om het nachtzweet  af te spoelen. Daarna installeren we ons in de schaduw van een van de aanwezige rieten parasollen en brengen we de dag zwemmend en relaxed door. Om de beurt snorkelen, met de jongens spelen, vissen, zelfs slapen. Heerlijk!

Thomas vangt een zeester met zijn blote handen en ook Jonathan waagt zich aan het snorkelen. Hij vindt het wel moeilijk maar hij is verrukt van alles wat er onder water te zien is.

Hij oefent ook veel met het zwemmen zonder bandjes. Levensgevaarlijk want hij kan het maar nauwelijks maar als wij er bij zijn mag het wel. Onze buurvrouw die kleuterjuf is vindt hem erg slim voor zijn leeftijd. Hij praat ook wel vaak met moeilijke woorden en kan enorm redeneren. Ook verkondigt hij bloedserieus de grootst mogelijke onzin, steevast gevolgd door: echt waar hoor.

'S avonds eten we weer wat makkelijks. Wel uit de oven waardoor de binnentemperatuur nog wat verder oploopt. En het was al niet koud.

Deze nacht gaan we wel buiten slapen. Het is er warm zat voor, maar echt lekker slapen is het niet.  Heel onrustig vanwege alle geluiden, het gekriebel van insecten, het felle licht van de maan…. Niet echt voor herhaling vatbaar.

Zaterdag 5 augustus

Na een kort nachtje worden we al vroeg wakker van de felle zon die in onze ogen schijnt en ons uit bed brandt.

Omdat het brood op is en hier geen bakker komt moet ik pannenkoeken bakken voor het ontbijt.  Lekker warm zo binnen.

Nadat alles is opgeruimd nemen we allemaal nog een lekkere duik.

Op het strand staan douches dus dat is makkelijk voor naderhand. Om half 11 zijn we klaar voor vertrek. Het is een dure camping, ruim 50 euro per nacht. Ondanks de mooie locatie en de rust vinden wij dat momenteel nog teveel. De camping is pas 4 weken open en wordt nog volop ontwikkeld. Er is mooi sanitair, de pergolas zijn ideaal, net als het strand, de parasols en de stranddouches. Maar er is nog geen Wi-Fi, geen restaurant, zelfs geen winkeltje. De camping was nu nog vrijwel leeg maar als hij vol is lijkt ons het sanitair ook wat weinig. En tenslotte worden we nog een paar euro afgezet. De opgegeven prijs is in euro, maar wij moeten betalen in kuna omdat we nauwelijks euro’s bij ons hebben. Met card betalen kan nog niet. De jonge vriendelijke eigenaresse rekent een belachelijke koers. Daardoor wordt de afgesproken 47 euro per nacht uiteindelijk ruim 50. Jammer…. De camping heeft zeker veel potentie door de geweldige locatie en de vriendelijke eigenaresse maar dit laat een nare smaak achter.

We mogen nog wel de hele dag blijven maar moeten nu in elk geval eerst boodschappen doen. En daarna willen we nog even op een van de noordelijker gelegen campings kijken.

In Novalja zit een enorme supermarkt waar we flink inslaan, want vrijwel alles is op. We rijden ons bijna klem in het drukke stadje maar gelukkig blijft de chauffeur zoals gewoonlijk een stuk cooler dan de bijrijdster. Novalja is niet geschikt om met een camper door te rijden!

Daarna kijken we eerst op camping Drazica. Maar deze is niet zo handig voor campers. Erg smal en steil en kleine plekken met veel bomen. Lastig manoeuvreren dus.  Bovendien hebben weinig plaatsen zeezicht.

Door naar Skovrdara, 1 km verderop. Hier hebben we zoveel mazzel. De allermooiste plek van de camping is toevallig 1 dag vrij. En die mogen wij! Helemaal vooraan, met full sea view, zo ver als je kijken kunt. Ongelofelijk. Steeds als we denken dat we nooit meer zo'n mooie plek krijgen wordt het nog beter. En dat voor maar 200 kuna in het allerhoogste hoogseizoen!

Het is wel erg warm want we hebben geen schaduw maar we zwemmen toch meestal. Je kunt hier prachtig snorkelen weer. De zee is heel rustig. Er is geen strand maar wel een springblok en zelfs een pierenbadje dat automatisch met elke golf ververst wordt. Ideaal.

De jongens vermaken zich ook nog uren met een oude half afgescheurde surfplank die ze vinden. Alweer genieten.

S avonds krijgen we wel wat schaduw van de bomen naast ons. We moeten zelf koken want ook hier is verder niets. Zelfs geen stroom. Maar wel broodjes s ochtends! En de koelkast blijkt het op gas stukken beter te doen. Tip: het rooster aan de buitenkant kan er ook af en dat scheelt ook nog iets. Alles blijft en wordt keurig koud, ondanks de ruim 40 graden van vanmiddag.

Na het eten hebben we het alweer zo warm dat we gelijk weer gaan zwemmen. Lekker ff afkoelen. In het water genieten we van een prachtige zonsondergang als toetje.

 Daarna douchen, opruimen, afwassen en naar bed. Rust!

Zondag 6 augustus

Onze laatste ochtend in Kroatië breekt weer warm en zonnig aan. Als we de camper uitstappen voor onze pre-ontbijtduik zien we een groepje dolfijnen voorbijzwemmen. Langslaper papa kan ze zelfs vanuit bed bekijken! Wat een prachtig afscheidscadeau van Kroatië !

We koelen af van de nacht in de heerlijke zee en dan zijn er verse broodjes. Zelfs croissantjes en heerlijke stevige grote bollen. Daarna ruimen we vast zoveel mogelijk op en en moet er nodig weer gezwommen worden. We hebben de plek tot 12 uur en buiten die tijd volledig uit. Na een frisse douche rijden we precies op tijd weg van Skovrdara en zijn vriendelijke eigenaar.

We varen met een ferry voor 250 kuna terug naar het vasteland. Er varen er 2 constant heen en weer voor een ritje van een kwartier dus al passen we niet op de eerste, toch hoeven we niet zo heel lang te wachten.

Na de overtocht wacht een mooie maar lange en langzame slingerende route over de Jadranska Magistrale naar Rijeka. Onderweg lunchen we nog uitgebreid in een wegrestaurant om de laatste kuna op te maken. Eenmaal bij Rijeka besluiten we om via Tolmezzo, de Plöckenpass en de Grossglockner te rijden. Plan A was eigenlijk via de Dolomieten maar daar zijn juist modderstromen geweest. De A10 in Oostenrijk is erg druk en saai en op de Nebenstrecke zijn ook aardverschuivingen. Alles door extreem slecht weer maar de komende dagen zou het beter moeten  zijn.

Heel vlot rijden we richting Trieste en dan door naar Udine. Onderweg in Slovenië stoppen we nog even om van de frisse lucht te genieten. Het is hier 24 graden in een bos. Wat heerlijk! We gooien even alles open. Uit de kastjes komt nog zware warme lucht. Onze longen komen helemaal bij na al die dagen van hitte.

In Italie nemen we de tolweg en dan gaat het snel. Het is rustig, ook bij de grensovergangen. We strijken om half 8 neer op een mooie gratis camperplek in het dorpje  Tarcento. De lucht is dreigend zwart. We kunnen nog net even bij het riviertje naast de plek kijken en dan  vallen de eerste spetters al. Binnen een paar minuten hoost het. Daarbij nog een gigantisch onweer en we weten dat we bij de Alpen zijn gearriveerd.

Als het wat droger wordt maak ik met de jongens nog een klein wandelingetje langs de rivier. Vooral Jonathan moet dringend uitgelaten worden. Alles bij elkaar zijn we toch ruim 7 uur onderweg geweest.

Maandag 7 augustus

We slapen heerlijk op de parkeerplaats en bij het opstaan is het weer stralend mooi weer. We besluiten hier niet te ontbijten tussen de honden die hier worden uitgelaten. 20 km verderop komen we langs het Lago di Cavazzo. Hier ontbijten we in alle rust op een bankje aan een knalblauw meertje. Er is ook nog een leuke speeltuin dus  uiteindelijk blijven we nog best lang plakken.

Daarna vervolgen we onze weg naar Tolmezzo en de Plöckenpass. Spannend, maar de camper en chauffeur kunnen het beiden met gemak aan. Op de top van de pas maken we een kort wandelingetje op het pad naar een museum. We bereiken het museum niet maar het is toch wel een leuk tochtje met mooi uitzicht en lekker klimwerk voor de jonge honden.

Op de Gailtalsattel, een wat lagere pas tussen Kötschach Mauten en Oberdrauburg lunchen we. Hier zit een prachtige camperplek maar het is nog wat vroeg om te stoppen. We onthouden hem voor de volgende keer.

We rijden door naar Lienz en dan het Mölltall in. In Grosskirchheim zien we een bordje naar een waterval. Altijd leuk en de jonge honden moeten nodig weer uitgelaten worden. Het is best een wandeling maar erg de moeite waard. Prachtige waterval en een leuk pad aan het eind. Daar zijn die Oostenrijkers wel goed in, vinden wij. Mooie wandelingen, goed aangelegd en bewegwijzerd, met infobordjes, bankjes en kinderdoedingen erbij. Goed geregeld!

Drijfnat van de nevel bij de waterval wandelen we terug. Gelukkig is het mooi weer en niet koud.

We besluiten te overnachten op de camperplek bij Restaurant Schlosswirt in hetzelfde dorp. Het kost eigenlijk 8 euro per nacht  maar als we er ook gaan eten hoeven we niet te betalen volgens de campercontactapp. Volgens de restaurantdame moet dat wel, maar uiteindelijk wordt ons toch niets in rekening gebracht. Tja...

De camperplek ligt wel vlak aan de weg, dus er is wel wat geluid te horen. Het restaurant is wat klunzig. Eerst duurt het heel lang voordat er überhaupt iemand aandacht geeft en we de menukaart hebben. Vervolgens krijgen we te weinig bestek, te weinig servetten, wat wordt opgelost door een servet in tweeën te scheuren (door de ober!). Het eten is wel lekker al zijn de porties niet groot.

Als de zon rond 7 uur achter de bergen verdwijnt wordt het snel koud. Na het eten zitten we nog wel even buiten maar de lange broeken en vesten moeten inmiddels wel opgegraven worden. Even wennen weer! Om half 10 zitten we binnen voor de kou ipv puffend in de warmte.

Dinsdag 8 augustus

Bij het opstaan is het nog wat bewolkt maar als we buiten ontbijten trekt de lucht al snel open en belooft het weer een mooie dag te worden.

Vandaag gaan we de Grossglockner over. Wel spannend of de camper het aankan maar de Plöckenpas ging ook goed.

Voor maar liefst 35,50 kopen we een dagticket. Dan mag je de pas over en krijg je toegang tot enkele bezoekerscentra, musea, themawandelingen en speeltuinen onderweg. We hebben er de hele dag voor uitgetrokken dus dat komt mooi uit.

Van zuid naar noord is de rit bergopwaarts kort maar steil. De camper heeft er geen enkele moeite mee. We nemen de extra afslag naar de Franz Jozef Höhe. Hier kun je het best de besneeuwde top van de Grossglockner zien. Helaas ligt alles op deze hoogte nog in de mist.

Iets lager ligt een stuwmeertje met een mooie waterval waar we even uitstappen om te wandelen. Het water is helderblauw en ijzig koud.

Bij stopplaats Schöneck pauzeren we ook. Hier is een leuke speeltuin en een terrasje waar wij koffie drinken. Er is ook een mooie korte botanische wandeling en een infohuisje over bloemen en insecten. De bijtjes en bloemetjes zeg maar ;)

Verder naar boven stoppen we nog een paar keer voor het uitzicht. Tot onze verrrassing kunnen we ook nog ergens met een kabelbaan naar 2600 m hoogte op de Schareck. Voor 24 euro hebben we een familieretour. De jongens zijn dol op kabelbanen dus gaan we natuurlijk. Boven is het frisjes. Soms schijnt de zon en hebben we kilometers prachtig uitzicht en 10 tellen later zijn we weer in dichte mist gehuld. De wolken jagen voorbij.

De besneeuwde Grossglockner zelf zien we nauwelijks maar verder is het uitzicht prachtig. Hierboven kun je tientallen toppen van 3000m+ zien.

Beneden warmen we op met een cupasoupje (handig, een camper mee) en dan rijden we de pas zelf over die maar iets verder ligt. Aan de andere kant van de tunnel is het ook mooi weer (dat is niet altijd zo) en er ligt een klein beetje sneeuw. Dat vraagt natuurlijk om sneeuwballen!

Vanaf hier begint de afdaling. Inmiddels tikt de klok snel verder. We laten de afslag naar de Edelweissspitze met spijt links (rechts eigenlijk) liggen. Er is gelukkig genoeg te zien. Aan deze kant hebben de toppen veel meer sneeuw omdat je nu tegen de noordkant aankijkt.  

We stoppen ook nog bij de Alpine Natur Schau. Hier is een mooie tentoonstelling over alleelei natuurfenomenen in de alpen en een docu over marmotten te zien. De kinderen zijn heel geïnteresseerd ondanks de lange rit. We stoppen natuurlijk om de haverklap  dat scheelt. 18 jaar geleden hebben wij samen op 1 dag de Gerlospas, Krimmler Wasserfälle en de Grossglockner bezocht. Gekkenwerk eigenlijk. Dit is veel leuker.

Na de tentoonstelling gaan we wel in 1x door. Amper remmend, met loeiende motor stuiven we de berg af. Pas als we achter een zenuwachtige Duitser komen te hangen moeten de remmen aan het werk. Helaas want zo goed is dat niet voor ze.

Beneden ruiken we een doordringende brandlucht. Toch overbelast? Kan haast niet, zo weinig zijn ze gebruikt.  Het blijkt onze voorganger te zijn. Als hij afslaat ruiken we al snel niets meer.   Er staan hier sowieso best veel auto’s stil. Een cabrio met open motorkap en een emmer water erbij, mensen die vertwijfeld naar hun remschijven kijken. Maar ons Hymertje en zijn chauffeur hebben weer prima teamwerk geleverd.

In Bruck doen we boodschappen. Het is hier warm en zonnig en het idee was om een camping in Zell am See te nemen.  Nog even zwemmen, douchen, bbqen, want dat kon de afgelopen weken niet.

Maar alles zit stampvol. Het wordt later en later. We rijden 5 campings af en nergens is plek. Dat is hier in Tirol altijd de ellende. En wildkamperen mag niet.

Pas in Maria Alm, veel verder dan we van plan waren, vinden we een camperplek bij een boerderij waar we nog bij passen. We worden vriendelijk ontvangen, staan naast de geiten met uitzicht op de bergen. Er zijn geen voorzieningen, behalve V&E maar er is wel een leuke speeltuin en een beekje. Genoeg om 3 jongetjes heel blij te maken.  

We grillen lekker buiten en stoken de boiler op om in de camper te douchen. Dat doen we niet vaak, maar het gaat prima. Schoon, moe en vol van indrukken gaan we allemaal laat naar bed. Wat een geweldige dag!

Woensdag 9 augustus

Bij het wakker worden is het zwaar   bewolkt, maar tijdens het ontbijt buiten klaart het al op. Eigenlijk zouden we vandaag doorrijden. Twijfelend zetten we een extra kop koffie en als we die onder de strakblauwe lucht opdrinken hakken we de knoop door. Wij pakken nog een bergdagje mee.

We wandelen naar het centrum van Maria Alm waar we wat broodjes halen en de stoeltjeslift naar Naturn nemen. Dat is niet zo hoog, maar het heet een Erlebnisberg te zjjn, dus dat klinkt goed. Je kunt hier van alles doen maar wij houden het bij wandelen.

Via de Walderlebnisweg wandelen we naar de Jufenalm. Dat is officieel ruim een uur lopen, maar wij doen er veel langer over. Onderweg komen we langs een klein klimparcours voor kinderen. Langs de route staan overal informatieborden en opdrachtjes voor de kinderen. Halverwege komen we nog langs een restaurantje met een geweldige splinternieuwe speeltuin en ligstoelen voor de ouders.

De Jufenalm zelf is ook indrukwekkend. Hier zit een groot en mooi   restaurant met een prachtige speeltuin, een klein wildparkje, je kunt er boogschieten en er vertrekken allerlei MTB routes.

Hier gaan we lunchen. Daniel en ik delen samen een Jausen, een plankje met allerlei soorten kaas, worst en brood. Beetje traditie als we in de bergen zijn. We hebben prachtig zonnig en warm weer, schitterend uitzicht, lekker eten en koud drinken. Dit is toch wel heel gaaf zo ongepland.

Helaas moeten we uiteindelijk wel weer terug. We hebben geen retourkaartje voor de lift dus er wacht ons nog een flinke wandeling.

Gelukkig (en dat is ook de reden van de enkele reis) komen we op de terugweg langs een paar hele grote glijbanen. Sommigen wel ca 50 m lang en die snijden hele stukken route af. Dat maakt de lange wandeling toch nog leuk.

Bij restaurant Postalm kopen we nog een ijsje want al ons drinken is op en het is erg warm. Vanaf hier zijn we ook vrij vlot (hoewel via een weide waarin een grote stier blijkt te staan) terug in Maria Alm. En dan zijn we ook weer bijna thuis.

Alles bij elkaar hebben we wel ruim 8 km gelopen schatten we in. En dat vrijwel zonder gemekker, zelfs van Jonathan op zijn korte beentjes. We zijn wel moe nu. Maar de kinderen hebben toch nog energie over om naar de speeltuin te gaan, pruimen te plukken en met de lieve oude campinghond te spelen.

We waren oorspronkelijk van plan om uit eten te gaan maar daar hebben we geen zin meer in. Daniel haalt pizza op de fiets in het dorpje en die eten we lekker op de camping op. Jonathan heeft een  vriendinnetje en die twee zijn onafscheidelijk.  Ze lopen constant hand in hand heen en weer en hij slooft zich enorm uit om indruk op haar te maken. Zo schattig! Iedereen op de camping moet lachen om die twee.

Als de zon weg is koelt het snel af. Bovendien trekt het dicht. Om half 11, als wij allang warm binnen zitten komt dan eindelijk de voor de hele dag beloofde regen. Ook horen we het ver weg onweren. Het blijft wel Oostenrijk tenslotte. Maar wij hebben onverwacht toch maar weer een heerlijke dag cadeau gekregen!

Donderdag 10 en vrijdag 11 augustus

Tja, regen en rijden, dat is de samenvatting van deze dagen. We vertrekken nog met aardig weer uit Maria Alm maar voordat we goed en wel de grens over zijn bij Kufstein regent het al.

Het is druk, vakantieverkeer, wegwerkzaamheden, slecht weer…. Tegen 6 uur komen we aan in Heiningen, tussen Ulm en Stuttgart. De temperatuur is nog geen 10 graden… 

Hier staan we op een mooie gratis camperplaats bij een binnenzwembad. We gaan eerst eten bij de bistro en dan nemen we nog een duik. Het eten is prima, grote porties en nette prijzen. Het zwembad stelt niet veel voor maar er is een ondiep bad met een klein glijbaantje. De jongens hebben dikke lol en Jonathan oefent nog even zonder bandjes.  

Schoon en moe rollen we daarna in bed terwijl het doorregent.

Vrijdagochtend is het droog bij het opstaan. Het is wel koud en we ontbijten binnen. Daarna vertrekken we voor weer een lange rit. Over het stuk tussen Karlsruhe en Ludwigshafen doen we 3 uur. Waardeloos! Die Duitse snelwegen zijn echt een ramp. Kilometerslange wegwerkzaamheden waar niet gewerkt  wordt.

Om stipt 6 uur rijden we Zell aan de Moezel binnen. We vinden een mooi camperplaatsje pal aan de rivier voor 7 euro. Prachtig uitzicht op de stad. Via de voetgangersbrug lopen we naar het centrum waar we lekker pizza eten. Intussen regent het alsmaar door.

 Het is koud maar stug blijven we 's avonds buiten zitten onder de luifel en een wollen deken. Onder dekking van het donker leegt onze Belgische buurman zijn chemisch toilet in de bosjes. Aso!

 Het idee was om zaterdag af te sluiten met een dagje pretpark in Klotten, maar niet met dit weer.

Zaterdag 12 augustus

Het is droog bij het opstaan en we ontbijten buiten onder de luifel. Maar al snel begint het weer te regenen. Klotten gaat het niet worden vandaag.

We besluiten om maar naar huis te gaan. Morgen wordt het beter en dan kunnen we daar in de achtertuin van profiteren i.p.v. dat we vandaag rondhangen in de regen en morgen in de auto zitten.

Bij het wegrijden horen we een raar geluid en de auto gaat steeds meer trillen. Uiteindelijk blijkt dat we van 1 wiel een bout verloren zijn en er zitten er nog 2 los. Oeps. Daniel draait alles weer vast en we rijden naar Wittlich in de hoop dat we daar een bout kunnen kopen. Helaas zijn de meeste garages dicht en de enige die open is kan ons niet helpen. Volgens de garage kunnen we met de resterende 4 bouten wel veilig naar huis rijden als we onderweg regelmatig controleren of ze nog vast zitten.

Lekker dan….

Voorzichtig rijden we dan maar door. Het blijft pijpenstelen regenen. Pas vlak voor Antwerpen wordt het droog. De zon breekt door en het laatste stuk naar huis is het gewoon goed weer.

Thuis banen we ons een weg door de jungle van de voortuin en dan zit het er echt op en rest ons het opruimen en schoonmaken van 3 resp. 4 weken vakantiepret.

Conclusie

Kroatië was nog net zo mooi als 2 jaar geleden. We waren vooraf bang dat het tegen zou vallen na onze goede ervaringen met de tent in 2015, maar dat was absoluut niet het geval. We kregen de ene na de andere prachtige staplek, hoewel we nergens gereserveerd hadden. Alleen in Seget viel het wat tegen, maar daar waren we normaal ook niet naar toe gegaan.

We willen zeker nog eens terug naar de regio tussen Sibenik en Primosten. De baaitjes daar waren zo ontzettend mooi, de zee zo intens blauw, heel idyllisch. Ook het eiland Pag was een echte aanrader. Aan de ene kant zo ruig en kaal, aan de andere kant prachtig groen, met een hele rustige zee en heel geschikt om te snorkelen. 

We gaan proberen om een keer in de meivakantie twee weken naar Kroatië te gaan. Dan is de temperatuur wat prettiger om ook dingen te kunnen ondernemen. In de zomer is het gewoon te heet om iets anders te doen dan in of op het water te zijn. En er is zoveel moois te zien en te doen in het land, zoveel natuur en nationale parken, zoveel oude stadjes.

Aan het eind van onze vakantie twijfelen wij altijd tussen de keuze om in 1 of 2 hele lange ritten naar huis te rijden en zo lang mogelijk zo ver mogelijk weg te blijven of om in meerdere kortere etappes terug te rijden. Uiteindelijk hebben we ook nu weer voor de laatste optie gekozen en nog 3  hele mooie dagen in Oostenrijk doorgebracht. De bergen blijven ons altijd trekken, dus voor ons was dit de ideale oplossing. Over de terugrit vanuit Oostenrijk hebben we in totaal 3 dagen gedaan, dat had ook wel in 2 dagen gekund als we elke dag wat vroeger vertrokken waren en vooraf wat beter op de wegwerkzaamheden hadden gelet.

Deze vakantie was niet heel duur. Zelfs met de onverwachte kosten voor het vliegticket waren we veel goedkoper uit dan in voorgaande jaren. De besparing zit hem vooral in de overnachtingen. Waar het kon hebben we gratis of op relatief goedkope camperplaatsen gestaan. In Oostenrijk en Kroatië mag je niet wildkamperen, maar vooral in Oostenrijk zijn de laatste jaren veel camperplaatsen erbij gekomen. Dat is maar goed ook, gezien het feit dat de campings er vaak stampvol zitten en je zonder reservering moeilijk een plekje kunt vinden. Met de caravan en tent waren we de laatste jaren meestal gemiddeld E 35-E45 per nacht kwijt, met uitschieters tot boven de E 60 voor campings met wat meer voorzieningen. En dat wordt alleen maar meer wanneer de kinderen ouderen worden. Op camperplaatsen staan we variërend van gratis tot maximaal E 15 per nacht, dus dat scheelt enorm. Ook met kinderen zijn er leuke camperplaatsen te vinden, bijv. bij een zwembad of zoals in Maria Alm op een boerderij. 

De campings in Kroatië zijn wel wat duurder, vooral als ze pal aan zee liggen. Maar de kwaliteit is dan ook best goed. Het sanitair was vrijwel overal dik in orde en inclusief, dus geen gedoe met muntjes. Wel was er vaak geen warm water meer na een uur of 6 's avonds. Met de temperaturen die wij hadden was dat geen straf overigens. Er was bijna nergens een speeltuin en we hebben ook geen zwembad gezien. Maar met de Adriatische Zee voor je deur, heb je die ook niet echt nodig natuurlijk.

Met een camper blijf je klussen. Deze vakantie is er een raampje gesneuveld, dat vervangen zal moeten worden. Er zit helaas een deuk in de tafel toen er een boek uit een kastje kwam vallen. De afdekplaat van de kookpitten is een beetje beschadigd geraakt, toen hij dichtviel terwijl 1 pit nog aan stond. We zijn een wielbout verloren. Gelukkig is het meeste niet heel duur, behalve dan dat raampje. 

En zaterdagavond op de bank zaten we alweer te zinnen op mogelijkheden om er de komende tijd nog weekendjes op uit te kunnen trekken, dus die reparaties moeten maar snel uitgevoerd worden, zodat ons campertje weer klaar is voor het volgende avontuur!