Schotland 26 april t/m 6 mei 2017

Woensdag/donderdag

Eindelijk, na 4 maanden voorpret is het zo ver. Op woensdagavond vertrekken we vanuit Rotterdam Europoort naar Hull met P&O Ferries.

Op de Pride of hull hebben we een vijfpersoonskamer op de 10^e verdieping. We hebben diner voorgeboekt en om 8 uur zitten we dan aan tafel in een lawaaierig en overvol restaurant. Het eten is redelijk.

De boot vertrekt mooi op tijd en in de schemering kijken we boven op het dek hoe we bij Hoek van Holland het ruime sop kiezen.

Dan is het ook echt hoog bedtijd. Zelf zijn we ook best moe van het inpakken en opruimen en we gaan maar niet meer naar de pianobar. Slapen zit er ook niet echt in helaas. Het schip deint behoorlijk, om bijna zeeziek van te worden.

Om 6 uur worden we collectief gewekt door de speakers en gaan we gauw ontbijten. Het ontbijtbuffet is prima.

Al om 7 uur komen we aan en tegen 8 uur rijden we het Engelse land op. Midden door de ochtendspits en miezerregen vertrekken we op een lange rit naar Edinburgh. Het rijdt wel prima door. Even wennen aan het links rijden maar met het verkeer mee op grote doorgaande wegen gaat dat snel genoeg (zei ze stoer, terwijl Daniel het echte werk verricht natuurlijk).

Op de Engelse snelwegen zijn geen parkeerplaatsen alleen om de 30 km ongeveer groots opgezette service-areas. Bij Durham pauzeren we voor het eerst rond 10 uur. Het schiet best op zo.

Rond 12 uur zijn we bij Alnwick Castle, bekend van de rol als Zweinstein. We hebben vorige week expres de eerste aflevering van Harry Potter gekeken als voorbereiding. 

Het kasteel is prachtig, al honderden jaren in het bezit van de familie Percy, Dukes of Northumberland. De State Rooms zijn grandioos. 

Maar we komen natuurlijk voor de bezemvlieglessen! Echt geweldig voor de kinderen, en op dezelfde plek als in de film. 

We mogen ook nog boogschieten, waar David een onvermoed talent voor blijkt te bezitten. En Jonathan mag zich verkleden als ridder terwijl we middeleeuwse spelletjes doen. Er is ook nog een prachtig park maar dat laten we maar even voorbij gaan. Het is geen goedkoop uitstapje, maar zeker de moeite waard. En het is weer genieten van de Engelse vriendelijkheid net als altijd.

Na deze magische onderbreking vervolgen we de reis naar het noorden. Via Berwick rijden we Schotland binnen pal aan de kust. De zon breekt regelmatig door inmiddels.

Daniel houdt het intussen nauwelijks meer wakker en we besluiten eerder te stoppen dan gepland. In Durban aan zee zou in de haven een leuk parkeerplekje staan waar je mag overnachten. We vinden het probleemloos en het is inderdaad een juweeltje. We staan net iets boven de haven zodat de vissers geen last van ons hebben en hebben nog prachtig uitzicht over de haven, zee en ruïne van Dunbar Castle ook.

De mannen verkennen samen de haven en gooien de hengel uit en ik draai wat te eten in elkaar. Dat gaat er wel in na zo’n lange reis. Een beetje op tijd gaat het spul naar bed, want ze zijn behoorlijk moe inmiddels. Wij genieten nog even van het zicht op de haven in de ondergaande zon en de honderden bedelende meeuwen op de ruïnes naast de camper. Dit Schotland bevalt ons wel!

Vrijdag

Om 7 uur stort onze stuntpiloot uit de alkoof neer als hij vergeet dat hij via de trap moet landen… een luidruchtig begin van de dag. Tot overmaat van ramp moet hij daarna een paar keer flink overgeven en heeft hij buikpijn. Of hij nou gevallen is doordat hij zich niet lekker voelde of andersom blijft onduidelijk.

Ondanks zijn beroerde staat besluiten we toch na het ontbijt verder te rijden richting Edinburgh. Het is nog wel een stukje rijden en hij knapt vaak snel op.

We parkeren op de P&R in Islington bij het vliegveld aan de westkant van de stad. Een prachtige grote parkeerplaats met veel lege plekken en nog gratis ook. Vanaf hier gaan we met de splinternieuwe tram naar de stad. Voor £8,50 kopen we een familiedagkaart voor al het OV, een heel redelijke prijs. In de team maken we een gezellig praatje met een politieagente die toezicht houdt. Ze geeft ons heel wat tips en wijst ook nog op bezienswaardigheden waar we langs rijden. Een hele aardige agente dus.

Op Princess Street stappen we uit, dat is in hartje stad. Van hier af zie je Edinburgh Castle al liggen hoog op de berg. Een flinke klim maar de moeite waard. We kopen een Explorerspass waarmee we 3 dagen binnen 5 dagen in alle locaties van Historic Scotland mogen. 62 pond, terwijl alleen de toegang tot dit kasteel al 54 pond zou zijn.

Het is een mooi enorm groot complex met fantastisch uitzicht over de stad. Om 1 uur wordt met donderend geraas een kanon afgeschoten. We bekijken ook nog het War Museum en de Schotse kroonjuwelen. Maar omdat we nog zoveel meer willen zien en we toch al niet heel vroeg in de stad waren, gaan we toch weer verder. 

We struinen de Royal Mile naar beneden af en kijken onze ogen uit. 

Halverwege halen we een broodje en picknicken we op een klein pleintje tussen de duiven. Er is nog zoveel te zien maar de kinderen worden al moe en vooral Jonathan is duidelijk niet echt fit. We wandelen van onderaan de Royal Mile terug naar Princess Street en stappen weer in de tram terug. Helaas dus niet echt alles uit dit bliksembezoekje gehaald wat we gepland hadden, maar toch leuk om even een beetje de sfeer van de stad geproefd te hebben.

We willen deze keer naar een camping voor de nodige ‘ver-und entsorgung' en we vinden er een in de buurt van Alloa, vlakbij Stirling. We rijden over de grote Forth Bridge waar nog een tweede naast wordt gebouwd en dan langs Culross naar het westen. Eigenlijk wil ik wel even stoppen in Culross, dat voor Cranesmuir  speelde in de serie Outlander die we de laatste maanden gekeken hebben, maar we zijn allemaal moe.

Camping The Woods ligt aan de voet van de Highlands, precies waar de Lowlands eindigen. Weids uitzicht en alles mooi en ruim opgezet. En ook hier weer ontzettend hartelijke en gastvrije mensen.

Helaas heeft het campingrestaurant geen tafeltje vrij. Het is een Bank Holidayweekend met maandag een extra vrije dag dus de camping zit aardig vol. We eten dan maar soep met een broodje in de camper. Uiteindelijk liggen de jongens na een lekkere warme douche toch nog best laat in bed. Hopelijk zijn ze morgen iets minder vroeg wakker.

Zaterdag.

Om een hele redelijke 8 uur worden we wakker. Eindelijk een ochtendje relaxed ontbijten en rustig aan doen voor het eerst in weken tijd. We maken de camper klaar voor een paar nachtjes wildkamperen en rijden in korte tijd naar Stirling Castle. Onderweg slaan we vast even flink in bij de Lidl want Stirling is de laatste grotere plaats die we de komende dagen zullen zien.

Dwars door de smalle steile straatjes van Stirling rijden we omhoog naar het grote kasteel. Gelukkig kunnen we op de top parkeren voor 4 euro.

Met de Explorer pass kunnen we zo naar binnen. Het is een prachtig honderden jaren oud kasteel met een bewogen geschiedenis. Gelukkig is er ook voor de kinderen van alles te doen en te zien want langzamerhand raken ze wel wat kasteelmoe. Er zijn spelletjes, we kunnen ons allemaal verkleden in middeleeuwse kleding (leuk zo’n baljurk!). Ook hier weer een highlander war museum en overal prachtig uitzicht.

Na een paar uur rijden we verder de Highlands in. Onderweg gaan Daniel en ik samen met Jonathan nog heel even binnen bij Doune Castle, dat we kennen als Castle Leoch uit Outlander. De jongens hebben wel genoeg van al die kastelen maar Jonathan vindt het toch nog wel leuk. Het is eigenlijk een ruïne maar wel een mooie en we kunnen een flink eind de toren in.

We blijven niet lang omdat de grote jongens alleen in de camper zitten en rijden verder langs de doorgaande weg naar Fort William. De omgeving wordt steeds mooier en ruiger en doet ons vaak denken aan Noorwegen en Zweden. Op een parkeerplaatsje waar we even staan voor een plaspauze vindt Daniel de kop van een hertje dat nog maar net dood is. Iets verderop liggen de hoeven. De rest van het dier is verdwenen. Heel apart. Gelukkig hoeft het hoofd niet mee…

We willen ergens wildkamperen maar een plekje vinden valt niet echt mee. De parkeerplaatsen liggen allemaal pal langs de weg en we durven niet goed een zijweggetje in te rijden. Wie weet of je dan nog kunt keren.

Uiteindelijk vinden we een wat grotere parkeerplaats iets van de weg af aan Loch Iubhair. Overnachten is niet specifiek verboden en we hebben mooi uitzicht over het meer. Het weer is niet denderend. Af en toe regent het maar op een gegeven moment breekt ook de zon wel door. Er zijn een paar mannen op zalm en forel aan het vissen dus onze mannen gooien na het avondeten ook een hengeltje uit. 

Zondag

Jonathan zit er blijkbaar nogal door, want hij moet steeds huilen. Uiteindelijk nemen we hem maar in ons bed. De volgende ochtend blijkt dat Thomas die bij hem in bed lag het niet eens heeft gehoord.

Het is nog steeds koud en bewolkt.er hebben uiteindelijk nog 2 campers bijgestaan en wij zijn de laatsten die vertrekken.  We rijden een prachtige route richting Fort William.

Bij Glencoe Mountain stoppen we. Je kunt hier voor 25 euro met een familiepas de berg op met een stoeltjeslift. We kleden ons zo warm mogelijk aan, maar het wordt een koud tochtje. Boven valt het ook een beetje tegen. Het is echt koud en waait heel hard. Er zijn niet zoals in Oostenrijk aangegeven wandelpaden of een gezellig restaurantje. We klimmen de berg wat verder op waar nog hier en daar wat sneeuw ligt. Een hachelijk tochtje over gladde stenen en modderig gras. De sneeuw is hier nog niet zo lang gesmolten.

We raken de sneeuw aan, eten een chocolaatje en glibberen weer omlaag. Thomas die als een berggeit rondspringt tuimelt ook nog een paar meter omlaag langs de helling. Gelukkig is hij alleen maar erg vies geworden.

De rit naar beneden in de lift is helemaal ijzig koud met de wind vol in ons gezicht. Wel mooi zicht op de besneeuwde Ben Nevis in de verte. Beneden warmen we maar even op met een cupasoepje.

Als we doorrijden nemen we 2 Nederlandse lifters mee die de West Highlands Way lopen maar een iets te lange etappe hebben vandaag.  We zetten ze 10 km verder weer af en Daniel gooit nog eens een hengeltje uit.

Iets verder nemen we een omweggetje langs Loch Leven. Een prachtige route. We zien overal dode herten langs de weg liggen. Wel tientallen in totaal. Bij de meesten is het gewei of de hele kop eraf gehaald maar de rest ligt er nog. Jammer voor Daniel…..

We zoeken een plek in de buurt van Fort William. Uiteindelijk komen we op camping Linnhe Lochside terecht. Met Acsi korting voor 22,50 incl kinderen. Het is een terrassencamping dus we hebben Lochzicht. Ik draai ook maar eens een wasje. Verder is de zon doorgebroken en zitten we heerlijk in de zon bij de camper.

Van de camping kregen we een tip voor een leuke pub in de buurt maar die zit vol. We rijden dus helemaal terug naar Fort William waar we in de Ben Nevis pub gaan eten. Volgens de borden was dit een Jacobitische herberg en dat past goed in ons Outlandertourtje.

 De kindermenu’s zijn gratis op zondag. Daniel kiest een dikke mixed grill, David een grote mensen hamburger en ik kies voor Schotse shepherds pie. Dat is een ovenschotel met lamsvlees overbakken met aardappelpuree. En de onvermijdelijke doperwten erbij met een enorm glas appelcider.

Voor 35 pond eten we allemaal ons buikje rond. Precies op tijd voor een spectaculaire zonsondergang bij het Loch. Terwijl ik die vastleg op camera stopt Daniel al 2 kinderen in bed want het is al heel laat. Wij kijken vanuit de cabine nog lang uit over het meer en de kleuren van de zonsondergang. Wat een plekje!

Maandag

We slapen een beetje uit en na een douche en wat karig ontbijt vertrekken we richting Mallaig. De route is weer spectaculair. We stoppen onderweg nog een hele tijd bij het Glenfinnan monument op de plek waar Bonni prince Charlie in 1745 de Schotten opriep tot de strijd tegen Engeland.  

We wandelen nog een tijdje rond in de buurt en bekijken het viaduct waar de Jacobite steamtrain overheen rijdt. Helaas komt er geen trein langs en net als we bij de camper terug zijn komt er natuurlijk wel een langs. GRRRRRR…….

Maar niet getreurd en verder naar Mallaig. De route is prachtig en het weer is geweldig. De zon schijnt en het wordt steeds mooier.

Bij Mallaig kunnen we ook nog eens zo de boot naar Skye op rijden. Wat een geluksvogels zijn we toch. Bijna pechvogels want eigenlijk moesten we nog boodschappen doen en daar hebben we nu geen tijd meer voor.

Op de boot zitten we heerlijk in de zon te genieten. We zien zelfs een zeehond en een groepje dolfijnen. Dit hadden we nooit gedacht. Zulk weer in Schotland en Nederland krijgt de regen.

Skye is rustig en ook weer spectaculair. We doen boodschappen in Broadford. Dat was hard nodig.

Daarna rijden we richting Dunvegan. Onderweg willen we nog langs de Fairy Pools maar het is al vrij laat en we kunnen er niet parkeren. We zoeken daarna naar een wildkampeerplek maar dat valt niet mee. Het is al tegen 6 uur dus als het niks wordt moeten we toch maar de eerstvolgende camping nemen.

  Gelukkig vinden we een prachtig plekje bij een oude ruïne van Dun Beag Broch. Gewoon langs de weg maar het is hier erg rustig en er zijn picknick tafels en plek om te spelen. Met ook nog geweldig uitzicht zitten we hier heerlijk in de zon te genieten.

We bakken pizza’s in de oven van de camper op het gaspitje en eten ze lekker buiten op. Beter dan dit wordt het niet. Om half 8 zitten we nog zonder jas buiten in de zon. Wat een plekje!

Na het eten klimmen we in de ondergaande zon naar de Broch op de heuvel boven ons. Er lopen schapen die de jongens gillend verjagen. Vanaf de Broch hebben we een adembenemend uitzicht richting de Atlantische Oceaan.

Heel klein en wit is iets rechts van het midden ons campertje te zien op deze foto.

Op de parkeerplaats is ook nog een vuurplaats aanwezig. We hebben geen hout maar er is wel veel dode heide te vinden. Dat brandt ook wel, en de pyromannetjes vermaken zich er prima mee.

Het valt niet mee om ze in bed te krijgen na zoveel pret. Intussen vindt Daniel nog een oude pallet in de struiken dus we kunnen nog een echt vuurtje stoken in alle rust. Het is hier doodstil. De lucht is helderblauw en wordt langzaam donker en het is  zo ontzettend mooi. Ongelofelijk dat we hier nu zijn en zulk weer hebben ook nog.

Dinsdag

Onder een strakblauwe lucht ontbijten we buiten in de zon. We hebben heerlijk rustig geslapen maar na ons ontbijt loopt de parkeerplaats vol met mensen die de Broch komen bekijken.

We vertrekken gauw richting Dunvegan waarna we de noordkant van dit schiereiland rondrijden en afslaan richting Uig. De uitzichten zijn fenomenaal, bruine bergen, gele brem, blauwe lucht en zee.

Bij Uig slaan we af op een heel smal steil weggetje dat volgens ons boekje naar de Fairy Glen moet leiden. Het staat verder niet aangegeven maar na een paar km bereiken we inderdaad een wonderlijke wereld van groene ronde heuvels. Een heel apart landschap, gevormd door landverschuivingen en ijs. We wandelen een hele tijd rond en beklimmen de hoogste top die Castle Ewen heet. Het is geen echt kasteel maar lijkt er wel op door de vorm van de rots. Het is hier inderdaad magisch. En heerlijk zonnig en warm zonder wind.

Op de terugweg vinden Daniel en Thomas de schedel van een ram met gedraaide hoorns. Ze zijn allebei dolblij met hun vondst. Er liggen hier tig schapen in allerlei stadia van ontbinding. Net zoals we al zoveel dode herten hebben gezien. Er wordt hier weinig opgeruimd blijkbaar.

Met de schapenschedel (gelukkig al helemaal kaal) goed verpakt in een kastje rijden we terug naar Uig. Iets verderop nemen we een afslag naar Staffin die langs de rotsformaties Quirang voert waar we willen kijken. Het is een smalle single track rond over een hoogvlakte. Het is hier ook lekker warm en onderweg zien we zelfs mensen poedelen in een beekje. Dat lijkt ons dan wel weer wat overdreven.

Bij Quirang hebben we pech. We kunnen nergens de camper parkeren. Er is maar weinig parkeerruimte en wat er is is te klein voor ons. We moeten dus helaas verder en doen het met een snelle blik richting de spectaculaire rotsen.

Bij Staffin zien we een bordje richting the beach. Omdat de kinderen al een paar keer hebben aangegeven daar graag eens heen te gaan, slaan we af. Het blijkt een rotsachtig strandje met genoeg ruimte voor enkele campers. We lunchen vlak aan zee. Het is hier wel wat frisser door de zeewind.

De mannen gaan vissen en rondstruinen zoals ze graag doen en ik parkeer mezelf met een tijdschrift in de zon. Heerlijk genieten!

Jongens, stenen en water is altijd een gouden combinatie en ze vermaken zich heerlijk. Toch blijven we hier niet overnachten. We staan namelijk vlak onder een hoge klif en al om 4 uur verdwijnt de zon en dan wordt het echt koud. We rijden door en kijken bij Kilt Rock nog even naar het prachtige uitzicht en de waterval. 

Helaas vinden we nergens een geschikte slaapplaats. We komen ook langs de Old man of Storr waar ik wel had willen wandelen maar daarvoor is het vandaag al te laat. We willen namelijk nog bbqen straks.

Uiteindelijk komen we bij Portree langs camping Torvaig  waar we een plekje aan de verste rand krijgen voor 23 pond. Het uitzicht is mooi op de Cuillin bergen in de verte. We kunnen hier ook nog weet even een was draaien.

De bbq smaakt prima en na het eten en douchen doen we nog een paar potjes Scrabble. Dat ontaardt in een eindeloze lachbui van de kinderen om alle gekke woorden. Ze zijn weer bijna niet in bed te krijgen.

Woensdag

Al het brood is op dus we ontbijten voor de gelegenheid met pannenkoeken. Skye loopt niet echt over van de supermarkten en hier en daar gaat er dus wel eens wat mis in de logistiek. Gelukkig hadden we nog wat van die flessen poedermix bij ons. En buiten in de zon smaken ze prima.

We willen eigenlijk Portree wel bezoeken maar opnieuw blijkt de camper te groot om een parkeerplek te kunnen vinden. Toch wel lastig soms…

Dan maar door. We verlaten Skye via de brug en slaan direct af naar Plockton. Volgens ons boekje is hier een kustpromenade met palmbomen! En dat op dezelfde breedtegraad als Siberië. Dat moeten we zien!

Onderweg in Broadford nog even boodschappen doen bij de mooist gelegen supermarkt van heel Schotland: pal aan zee.

De brug van Skye naar het vaste land.

Inderdaad staan er 2 palmen te pronken aan het kleine rotsige strandje. Het dorpje ligt aan een prachtige blauwe baai. We eten op een picknickbankje een paar scones die we onderweg hebben ingeslagen.

Daarna vervolgen we de weg via Stromeferry richting Inverness. Het is een flinke rit, voor een groot deel over single track roads. Wel een prachtige route langs de zee, bergen, meren en dat alles onder diezelfde blauwe lucht.

We stoppen bij de Rogie Falls. Een mooi bospaadje voert naar een leuke waterval in het bos met uitzicht op bergtoppen met restjes sneeuw. Het vertrouwde recept van stenen, water en takken werkt weer en de jongens vermaken zich uitstekend . Uiteraard ziet Thomas kans om in het water van de beek te vallen. Gelukkig is het niet koud hier zonder wind.

Het laatste stukje naar inverness en verder naar de camping in Nairn die we uitgezocht hebben rijdt lekker door. Het landschap is hier veel liefelijker en groener. Wel even door de avondspits maar om 6 uur parkeren we naast de speeltuin op Nairn Lochoy Holiday Park.

Terwijl de jongens zich eindelijk in een speeltuin kunnen uitleven maak ik snel het avondeten klaar. Het is hier koud, de camping ligt vlak aan zee en dat is te merken.

Na het eten lopen we nog even naar het strand. Prachtig groot wit strand aan een fjord met echte duinen. Heel Nederlands zelfs.

De jongens willen naar de bingo om half 9. Dit is zo’n vreselijke Engelse camping vol animatie en  met een gokhal. Helaas/gelukkig is de bingo al begonnen als we binnenkomen. Er wordt ook om echt geld gespeeld met stevige bedragen als prijzen dus ik vind het allang prima om niet mee te doen.

Als troost gaan we nog even naar de Arcade, de gokhal. Fruitautomaten, computerspelletjes, grijpers en geldschuifspellen. Tot Davids grote plezier komt uit een van die machines een handvol munten rollen en dat gebruiken ze om verder mee te gaan spelen. Als het op is ben ik zelf ook in de ban van hun spanning en geef ik ze 50 pence. Omgewisseld in stukken van 2 penny kunnen ze hun lol op. Helaas winnen ze niet veel en al snel is al het geld weg. Ze vinden nog wel prijzenstrips die ze mogen omwisselen voor een snoepje bij de kassa. Waarschijnlijk was dit het hoogtepunt van hun vakantie, haha.

Donderdag

We blijven de hele ochtend nog op de camping Er is hier een zwembad met een bijzonder toegangsysteem. Ieder uur mogen er max 30 mensen naar binnen om 50 minuten te zwemmen. Je moet je melden bij de receptie en op basis van ‘wie het eerst komt die het eerst maalt' mogen de eerste 30 erin.

Om 10 uur staan we vooraan in de rij en we mogen zwemmen. Het is maar een klein rechthoekig bad met een peuterbad en een sauna maar de jongens zijn al lang blij. Er zijn hier niet veel campings met zwembad en ze wilden zo graag zwemmen. Ze vermaken zich 50 minuten met een bal en schuimslang. En met Jonathan overgooien.

Na het zwemmen doen wij even de afwas terwijl de grote jongens nog 50 cent zakgeld vergokken in de Arcade en Jonathan zich uitleeft in de speeltuin. Ik ga nog even naar het strand dat bij daglicht prachtig is. Spierwit zand, blauwe zee en strakblauwe lucht. Jammer dat het maar een graad of 13 is. 

Intussen worden er 3 grote stacaravans bezorgd die allemaal pal voor onze camper worden geparkeerd zodat we amper weg kunnen om 12 uur.

Na vertrek rijden we richting de Clava Cairns. Dit is een prehistorische begraafplaats van ongeveer 3000 jaar oud, bestaande uit stenen bouwwerken en staande steencirkels in een honderden jaren oud bos. Heel apart en mystiek. En heel rustig dus bijna voor ons alleen.

Daarna rijden we naar het vlakbij gelegen Culloden Battlefield waar op 16 april 1746 de laatste vernietigende slag tussen Schotland en Engeland heeft plaatsgevonden. Dankzij de serie Outlander weten we er al aardig wat van maar we gaan toch het visitors center in. Het is niet goedkoop maar wel heel interessant. De kinderen krijgen een quiz mee en we worden helemaal door de historie geleid. Er is ook een film over de veldslag en een man in Schotse kilt die uitleg geeft over de wapens. De jongens mogen ook van alles vasthouden. Ze vinden het bere-interessant allemaal.

Na de hele tentoonstelling lopen we over het veld waar de slag daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Onder de stralende zon in de rust en stilte van het landschap met de besneeuwde bergen op de achtergrond is haast niet voor te stellen dat hier 1500 Schotten zijn  gesneuveld voor de hopeloze zaak van hun Bonnie Prince Charlie.

We zijn hier veel langer geweest dan verwacht en pas tegen 4 uur rijden we weg. We hebben geen zin in boodschappen doen en gaan in Aviemore uit eten bij de MacKenzie Highland Inn.. lekkere dikke hamburgers en met erbij een portie haggis. Het smaakt niet eens zo vies. Achteraf horen we dat het tegenwoordig niet meer van echte schapenmaag is gemaakt en dat de vulling ook geen afval is maar gewoon goed gemalen schapenvlees met kruiden.

We wilden wildkamperen bij Loch Morlich maar dat blijkt verboden. Het mag alleen nog op parkeerplasts Allt Mor die niet aan het meer ligt maar wel prachtig in het bos.

Er stroomt een ruige beek langs en er is verder niemand. De ondergaande zon zet alles in vuur en vlam en we besluiten het erop te wagen. Het is hier weer zo mooi. Het wordt bijna eentonig maar Schotland toont zich deze week werkelijk van haar allermooiste kant aan ons.

Vrijdag

Na een hele rustige nacht (we hebben nog lang naar buiten gekeken en veel sterren maar geen wild gezien) maak ik na het opstaan direct een wandelingetje met de kinderen. Aan het eind van een smal paadje ligt een idyllisch plekje bij de beek. Onder de nog steeds strakblauwe lucht is het een prachtig gezicht. Ik kan er bijna geen afscheid van nemen zo stil en mooi is het hier. Zelfs de jongens praten zachtjes.

We besluiten te gaan ontbijten aan het meer. De zon schijnt op het strand en met uitzicht op het blauwe meer, de bossen,  besneeuwde bergtoppen en nog blauwer hemel is het genieten ten top.

Pas om half 11 rijden we eindelijk weg. Dan nog boodschappen in Aviemore doen en verder naar Newtonmore.

Hier gaan we naar het Highlands Folk Museum, een openlucht museum met een afdeling uit de 18^e eeuw en begin 20^e eeuw. Het is mooi weer voor een wandeling over het uitgestrekte terrein, zelfs warm genoeg voor alleen een t-shirt. Het is allemaal niet zo grootschalig en er weinig uitleg over wat er te zien is. Het leukst in de 20^e eeuw is de school waar we echt les krijgen in schoonschrijven. En als je iets fout doet krijg je een tik met de riem van een sympathieke ouderwetse schoolmeester.

In het oudere deel dat een flink eindje lopen is ligt een dorpje van rietgedekte plaggenhutten. Hier is ook een aflevering uit Outlander opgenomen. Tegen een achtergrond van blauwe lucht en de bergen ziet het er mooi uit.

We zijn weer eens langer gebleven dan gepland en moeten nog een eind verder. Met een ijsje installeren we ons weer in de camper en rijden we zuidwaarts. Bij Pitlochry houden we nog een stop om de zalmladder bij de dam in de Faskally te bekijken. In de trap zien we een paar zalmen en in de rivier zien we ook een paar flinke exemplaren springen. Leuk om dit te zien.

Pitlochry zelf is een leuk gezellig en toeristisch stadje en we besluiten om hier nog 1x Fish and chips te gaan  eten en dan nog een paar uur verder te rijden. We eten lekker in de zon op een terrasje bij MacKay's en met tegenzin verlaten we het gezellige plaatsje.

Naarmate we verder zuidwaarts komen worden de wegen breder en gaat het steeds sneller. We rijden lekker door tot zelfs voorbij Glasgow en besluiten nog een keer wild te kamperen. We zoeken ergens een plek op het platteland maar dat valt hier niet mee. Uiteindelijk belanden we in New Lanark, een soort openluchtmuseum over een voorbeeldstad uit de 19^e eeuw. Hier is een grote parkeerplaats waar we kunnen overnachten. Hij stond in de Campercontactapp.

Het is hier heel stil en  we hadden er goed kunnen slapen. Helaas heeft Jonathan sinds enkele dagen de waterpokken en heeft hij daar veel last van. Na een interne stoelendans slaapt hij bij mij in bed. Als hij tenminste niet ligt te woelen en huilen omdat hij knettergek wordt van de jeuk. Gelukkig valt hij uiteindelijk uitgeput in slaap en slapen we door tot kwart over 8.

Zaterdag

En dan is de allerlaatste dag aangebroken. Hier in Schotland schijnt nog steeds de zon. We hebben er niet veel aan want er staat ons een lange reis naar Hull te wachten.  Na het ontbijt vertrekken we direct. New Lanark zelf slaan we maar over. De rit verloopt voorspoedig maar het is gewoon echt ver. 

We speelden even met de gedachte om een stop bij Hadrians Wall te maken maar het ligt niet helemaal goed op de route en de kinderen hebben ook wel een overdosis geschiedenis gehad de laatste tijd. We nemen dus de meest rechtstreekse route via Penrith en Scotch Corner. Onderweg willen we wel even een uurtje pauzeren maar we vinden geen geschikte parkeerplek. We verlaten de weg even en belanden daardoor is een superleuk oud marktstadje genaamd Banard Castle. Heel gezellig, oud, mooi en er is nog markt ook. We eten er een broodje van de bakker en laten de kinderen uit in de speeltuin bij het kasteel.

Rond half 3 rijden we verder. Het is inmiddels voor het eerst in dagen helemaal bewolkt.

De rest van de rit verloopt ook vlot en na 1,5 uur zijn we in Hull. We gaan nog heel even de stad in. Best een mooi oud centrum maar alle winkels gaan net dicht. We halen bij een drogist snel iets tegen Jonathan’s jeuk en wandelen nog wat rond.

Om 6 uur zijn we bij de boot maar het duurt nog wel even voor we erop mogen rijden. Deze keer is het de Pride of Rotterdam.

We hebben weer een mooie clubhut en gaan gauw naar het restaurant. De jongens vinden zo'n buffet altijd geweldig en we hebben ook wel trek allemaal.

Na het eten gaan we nog even naar de playzone, een soort ballenbak met blokken. En daarna is het echt allang bedtijd.

Jonathan valt uit bed waarna we weer een interne verhuizing uitvoeren zodat hij veilig bij mij slaapt. Nou ja, mij wakker houdt met gejammer en getrap vanwege zijn jeuk.

Om 7 uur worden we wakker gemaakt om te ontbijten. Lekker buffetje weer. En dé kans om eens een echt Engels ontbijt, inclusief witte bonen in tomatensaus (gruwel.....) te eten.

Het is bewolkt buiten.  Het mooie weer hebben we blijkbaar in Schotland achtergelaten.

Precies op tijd komen we aan en om half 10 rijden we weer op vaste Nederlandse bodem. Het einde van een geweldige trip door een prachtig land. We willen allemaal wel weer terug.